Hoe je als schrijver zelf je boek kunt verkopen. Deel 3 van 4
OSMC-gastblog door Johan van den Ende
deel 1 van 4
deel 2 van 4
deel 3 van 4
deel 4 van 4
deel 4 addendum
De boekenmarkt is een arena waar alleen de allerbesten het lang genoeg volhouden om zoveel te verkopen dat het lonend is. Lonend in de zin van: ervan kunnen leven.
Wanneer ben je een van de (aller)besten?
Als je een goed verhaal hebt. Wanneer heb je een goed verhaal? Daar zijn, ook bij Marjon, al heel veel blogs over geschreven. Een goed verhaal komt tot stand door talloze variabelen die allemaal als puzzelstukjes naadloos in elkaar moeten vallen.
Als je een minder goed verhaal hebt maar wel een naam als schrijver, bijvoorbeeld als columnist of journalist, of (heel actueel) als bekende Nederlander, dan vult de marketing de gaten in. En marketing werkt alleen als er heel veel geld aan wordt besteed. Veel geld wordt uitgegeven door de grote uitgevers en die doen dat alleen als ze voldoende zekerheid hebben dat hun investering wordt gedekt door de bekendheid van de schrijver.
Uitgevers zijn net als banken: geen risico’s. Niet zelden wordt een boek met veel lawaai gepubliceerd waardoor veel lezers het uit de door de marketing opgewekte belangstelling kopen. En niet zelden blijkt uit de navolgende reviews het boek voor velen tegen te vallen. Tussen al dat (marketing)geweld op de bekende-namen-podia wil de talentvolle schrijver zonder status die podia ook bereiken om volop gelezen te worden of om de droom van fulltime schrijver te bereiken. Ga er maar aan staan.
Dus dan maar de moed opgeven?
Dat kan. Laat onverlet dat je ontzettend veel plezier aan schrijven kunt beleven, ook als je werk slechts gelezen wordt door een handjevol fans uit je familie- en vriendenkring.
Maar als je ambitie hoger ligt – en hoe mooi is dat – laat dan die ambitie het eerste steentje zijn van het bouwwerk van je schrijversbestaan. Alles wat je daarna nodig hebt is – onder andere – heel veel geduld, een onuitputtelijk doorzettingsvermogen, pijnigende zelfreflectie, bereidheid te willen leren en te willen investeren in dat leren met geld en tijd, rotsvast geloof in jezelf en in het verhaal waar je aan werkt en blijven zoeken naar de originaliteit in alle verhaalfacetten én in je schrijfstijl, en last but not least; schrijven omdat je niets liever wilt dan schrijven: pure passie.
En dan heb je dat fantastische verhaal geschreven…
Gefeliciteerd! Wie weet drijf je boven in de slushpile en krijg je een mooi contract van een prima uitgever. Die drukt jouw boek, rammelt even aan de ketting met mediacontacten, legt jouw gedrukte boek met een kleine oplage bij het Centraal Boekhuis en informeert jou vervolgens dat de verdere verkoopactiviteiten door jouzelf moeten worden ingevuld. Succes!
Maar doen zij dan niet meer dan dat? Nee, want je hebt nog niet die grote naam, weet je nog? Uitgevers kopen de juiste schoenen voor je en schrijven je in voor de wedstrijd, maar jij moet de marathon lopen. Een goede uitgever moedigt je hier en daar aan langs de kant, minder goede staan alleen bij de finish te wachten of je verschijnt binnen de gewenste tijd. Zo niet, dan worden de lasten en baten gemeten en staan ze even later weer bij de start voor jouw opvolgers. De arena in de schappen van de boekwinkels draait door, altijd.
Dat hele schrijversbestaan… laat maar, is dus niets voor mij.
Als dat je conclusie is na het lezen van dit deel van onze vierluik, dan ben je niet de schrijver die kan bestaan in het de huidige boekenmarkt. Wie weet word je eens gespot als je heel veel talent hebt en een fantastisch manuscript; wie weet ben jij die enkeling.
Voor alle anderen die nu denken: maar mijn boek gaat er dus wel komen! Mooi… dan ben je dus bereid om na het worstelen in je schrijfproces je pen neer te leggen en met dezelfde inzet en met hetzelfde geduld te gaan werken aan de promotie van je boek bij een grote uitgever, een kleine uitgever of bij je eigen beheer uitgifte. Je bent bereid om door het stof te kruipen en door muren heen te lopen, je bent bereid om alles nog eens een keer te geven.
Dan loop je de marathon dus helemaal uit en dan, ja dan staat het publiek je op te wachten om je in hun armen te sluiten, je te dragen naar het podium waar zij jou opzetten en waarvandaan jij je klaar kunt maken voor de volgende marathon. En de uitgever zit nog steeds achter zijn of haar bureau, knikt tevreden en geeft je een bescheiden glimlach waar je voor het eerst iets van medeleven in ziet. Ja, want die uitgever weet dat je nog maar net bent begonnen.
We zijn benieuwd:
- Ben jij een marathonloper?
- Heb je (al) ideeën over de presentatie en de promotie van jouw boek? Of kun je wat inspiratie gebruiken?
Deel je ervaringen onder de blog. Samen leren we sneller.
In het volgende en laatste deel van deze vierluik: hoe verkoopt de schrijver dan zichzelf en zijn of haar boek?
Johan van den Ende en Joanne Dohle zijn naast een schrijversechtpaar respectievelijk schrijfdocent en schrijfcoach. Ze geven samen schrijfcursussen aan beginnende en gevorderde schrijvers, ook begeleiden ze veelbelovende schrijftalenten bij hun manuscript.
Onlangs verscheen van Johan zijn lang verwachte debuutroman Witter Zwart. Deze veelvuldig met vijf sterren gerecenseerde oorlogsroman speelt zich af in het door de Duitsers geannexeerde Italië. Op www.witterzwart.nl lees je -ondersteund door beeld en geluid- meer over deze roman. Of lees een paar recensies van Witter Zwart op de website van hun uitgeverij QuaLibri. Op die site kun je de roman ook (gesigneerd) bestellen en vind je meer informatie over de schrijfcursussen en manuscriptbegeleiding van Johan en Joanne.
Ik vraag me af wat je allemaal onder promotie en marketing laat vallen (wat blijkbaar in het volgende blog komt).
Ik zie heel veel gebeuren in schrijversland en dan denk ik: wat verkoop je nu? Jezelf, je boek, of je vriendschap? Het lijkt bij boekpresentaties allemaal niet gek genoeg te kunnen, schitterende locaties, entertainment, workshops, lezingen, signeersessies, voorleessessies, hapjes, drankjes, boekenmarkt van bevriende schrijvers, en als je er niet bij kunt zijn kun je online bestellen en krijg je er allemaal gadgets bij, vaak zelf geknutseld en verplicht een handtekening.
Daar zit ik als lezer helemaal niet op te wachten. Daarom heb ik er al schrijver ook geen goed gevoel bij. Ik wil dat allemaal niet. Ik wil geen boekpresentaties en signeersessies. Als de uitgeverij erop aandringt, wil ik wel iets organiseren, als ik er zelf maar niet bij hoef te zijn.
Sterker, bij minder bekende schrijvers bij regulieren uitgevers zie ik dat dat allemaal veel minder is: je moet laten weten dat je boek er is en je moet zorgen dat anderen erover schrijven, bij voorkeur recensies in gerenommeerde bladen en boekenkaternen (secundaire literatuur).
Winacties? Talloze recensie-exemplaren weggeven aan willekeurige mensen? Het lijkt me meer geld te kosten dan dat het opbrengt, en bovendien laat je er duidelijk mee weten dat je werk het geld niet waard is (je vraagt er immers geen geld voor).