Kun je beter fictie of non-fictie schrijven?
Door Marjon Cosijn
Wat ga je schrijven: een verzonnen verhaal of een informatief boek? Dat is een vraag die iedere schrijver zichzelf weleens stelt. Je houdt van woorden, van het stoeien met zinnen. De ultieme indeling vinden, is voor jou een uitdaging. Je ziet er niet tegenop om research te doen, je te verdiepen in een onderwerp.
En met die kwaliteiten kun je zowel fictie als non-fictie schrijven. Dus een aantal voor- en nadelen op een rijtje.
Voordelen voor non-fictie:
Non-fictie wordt sneller uitgegeven
Vooropgesteld dat er vraag is naar het boek of artikel dat je schrijft. Maar om daarachter te komen, heb je vooraf natuurlijk een gedegen marktonderzoek uitgevoerd.
Non-fictie betaalt beter
Dat zou kunnen. En ook schrijvers moeten eten, dus het is het overwegen waard om een reisgids, instructieboek of studieboek te schrijven.
Non-fictie leert je over zaken waar je eerst niets vanaf wist
Dat klopt. Je moet je echt verdiepen in je onderwerp. Je moet namelijk veel meer weten dan nodig is voor jouw opdracht. Tien procent van je research haalt het uiteindelijke manuscript. Als je veel non-fictie schrijft, breid je je algemene kennis uit.
Non-fictie geeft je het gevoel dat je schrijver bent terwijl je zwoegt op fictie
Ja, dat klopt. Want als jouw fictieverhaal tegenzit, knipoogt jouw kookboek naar je en verzekert jou dat je heus een schrijver bent. Driehonderd pagina’s in hardcover. Dat is niet niks.
Non-fictie kan je helpen een goede schrijver te worden
Dat klopt ook. Je leert op lengte schrijven, je leert de rode draad bewaken. Je krijgt handigheid in synoniemen, je ontwikkelt je gevoel voor ritme. Je went aan deadlines, aan herschrijven en aan het schrijven van een schrijfplan.
Nadelen voor non-fictie:
Je hebt geen ruimte om te schrijven wat bij je opkomt
Dat klopt. Als non-fictie schrijver moet je je houden aan de waarheid en niets dan de waarheid. Dat geldt zowel voor literaire non-fictie als voor een boek over de stad Groningen.
Je kunt er weinig of niets van jezelf in kwijt
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Als schrijver heb je je eigen stem. Maar er is vaak een redactie die jouw ideeën afschiet. Als je je manuscript vol rode strepen terugkrijgt, kun je een ouderwets gevoel van falen ervaren. Zij hangen met zoveel man boven jouw tekst. Kunnen ze wel!
Fabeltje, dat nodig uit de wereld geholpen moet worden
Non-fictie is gemakkelijker dan fictie. Dat lijkt me absolute onzin. Schrijven is en blijft een lastig vak. Beide genres vragen totale toewijding.
Hoe denk jij over fictie versus non-fictie?
- Heb je ervaring met een van de twee?
- Welk genre heeft jouw voorkeur en waarom?
Schrijf jouw ervaring hieronder in het antwoordblok. Doe mee en inspireer anderen. Reageer op anderen. Laten we samen de wereld nog mooiere verhalen schenken!
Ik schrijf al jaaaaaaaren zo een beetje van alles, een blog, wat verhalen, handleidingen, cursussen…. Sinds kort heb ik kennis gemaakt met Scrivener en toen brak de hel los, zowel letterlijk als figuurlijk. Ik zag plots een doel voor al dat geschrijf, ik zag eindelijk hoe ik structuur in al die woorden en zinnen kon krijgen.
Ik heb onmiddellijk voor elk werk een scrivener project opgestart. Daar zit fictie in (eerste misdaadroman is klaar om nagelezen te worden, nu nog iemand vinden die dat wil doen), non fictie (voornamelijk in het engels over een CRM programma dat nogal wat opgang maakt) als documentatie en cursussen in. Ik ben met 12 dingen tegelijk bezig (letterlijk) en ze vorderen allemaal geleidelijk aan. Het eerste non-fictie project is zo goed als klaar, dat gaat één dezer in de vorm van een ebook beschikbaar komen.
Ik denk dat ik geen keuze zou kunnen maken tussen fictie en non fictie schrijven. Het tweede beschouw ik zo’n beetje als het verlengde van mijn dagjob, het eerste is lekker ontspannend. Daar kan ik mijn fantasie lekker op de loop laten gaan en er is niks zo heilzaam voor de geest dan al die dingen die opgestapeld liggen, een plaatsje te geven :)
Beste Marina,
hartelijk dank voor je interessante bijdrage. De tip over Scrivener is vast voor meer bloglezers interessant: http://scrivener.nl.softonic.com/
Het lijkt erop dat jij de perfecte mix hebt gevonden tussen fictie en non-fictie. Heel veel succes gewenst.
Hoi Marjon,
De zomerdrukte is voorbij, dus ik heb weer tijd om al je blogs te lezen en ook weer te gaan schrijven.
Ik ben begonnen om mijn meditatie ervaringen van ongeveer drie maanden reizen door Egypte te bundelen. Het zijn allemaal eigen ervaringen. Door de ervaringen heen loopt niet alleen de rode draad van mijn leer- en groeiproces, maar ook het verhaal van een jonge vrouw uit de 18e dynastie die op verschillende manieren in de meditatie aan mij verscheen. Hoe noem zou jij een dergelijk constructie noemen? Mijn meditatieervaringen zijn voor mij non-fictie. Maar de indrukken over het levensverhaal van de jonge vrouw heb ik aan elkaar gebreid met een studie over de geschiedenis van de 18e dynastie.
Warme groet,
Margreet
Margreet, wat een ambitieus project! En ja, bij non-fictie verzin je er niets bij, dus vallen je meditatie-ervaringen daaronder. Informatie over de 18e dynastie trouwens ook! Maar om dit alles behapbaar te maken kun je heel goed mixen met fictie: het verhaal dat je naar je hand kunt zetten. Dank voor je bijdrage aan dit blog en heel veel succes.
Ik heb jaren geleden mijn eigen leven beschreven.
Een verhaal wat begon op mijn 9de jaar met het omgaan met epileptie.
Mijn leven als kind aan de hand van mijn moeder van onderzoek naar onderzoek. Tot dat ik zelf moeder wilde worden en samen met mijn man de afweging moest maken kinderen te krijgen.
Het delen van mijn leven met vooral personen die ook met epileptie te maken hadden heb ik als mooi ervaren.
Het is in een tijdschrift afgedrukt wat vooral in wachtkamers van ziekenhuizen kwam te liggen en dat had ik niet verwacht.
Mijn leven in klad opschrijven was spannend maar toen ik het later zat uit te typen om het in te leveren, heb ik het al die tijd erg koud gehad.
Het voelde als een stukje van mijn leven afgeven.
Fictie vind ik moeilijker om dat ik dan meer aan mezelf twijfel. Daarmee bedoel ik, overdrijf ik het niet, is het niet te…..
Groetjes Willy.
Dag Willy,
Dank voor je bijdrage aan dit blog. Als je zulke persoonlijke ervaringen beschrijft, zijn lichamelijke sensaties niet zo verwonderlijk: het ligt zó dicht bij jezelf. Heel bijzonder dat jouw verhaal op plekken ligt waar mensen met vergelijkbare ervaringen het kunnen lezen. Ik denk dat dat helpt om het te delen.
Fictie is inderdaad letterlijk ‘een ander verhaal’. En oefening baart kunst, Je hebt al veel ervaring opgedaan met het opschrijven van je levensverhaal, dus: pen op papier zou ik zeggen!
Willy, proficiat! Met jouw bijdrage heb je een exemplaar gewonnen van Het Landschap in de Hoofdrol!
Voor mij is het geen vraag. Fictie, werelden oproepen… Het mooiste wat er is. Natuurlijk is het geldig – en soms helaas nodig – om de factor geld in de overweging te betrekken, maar dan heb je het niet meer over het dilemma zelf. Vind ik tenminste.
Pim, wat is dat nou? Een non-fictie schrijver roept toch ook werelden op? Ik denk aan Judith Koelemeijer, Annejet van der Zijl, en er zijn nog vele andere voorbeelden.
Geld is inderdaad geen artistiek argument, maar voor sommige mensen is het doorslaggevend.
Ik heb het manuscript van mijn eerste boek, ‘ZIJN… wat je wilt worden’ laten lezen door vijf mensen, waarvan ik hun mening hoog acht. Het was 100% non-fictie en drie van de vijf koppelden terug, dat ze de inhoud boeiend vonden, maar dat het best ‘zware kost’ was.
Vanuit mijn intentie om voor een grote doelgroep te schrijven, heb ik toe besloten om de inhoud te gaan verpakken in een soort verhaalvorm, waarin de kennisoverdracht plaatsvindt in de vorm van dialogen.
Resultaat: Het leest lekker en gemakkelijk, en door de hoofdpersonen verdiepende vragen te laten stellen, vindt er
automatisch een verdiepende werking plaats ten opzichte van de inhoud die eerst als lastig en zwaar leesbaar werd ervaren.
Hans, wat een mooie oplossing. Eerst heb je in de non-fictievorm het materiaal verzameld en daarna leesbaar gemaakt. Misschien wel de hoofdtaak van een schrijver: iets afleveren dat leesbaar is.
Heb je in de fictieversie ook met een plot gewerkt?
Dit is een lastige vraag. Non-fictie geeft mij de mogelijkheid om kennis te delen en mensen enthousiast te maken. Zoals bijvoorbeeld met mijn boek Met je smartphone het bos in. Maar in mijn volgende boek verpak ik die boodschap in een fictieboek en dat geeft mij heel veel vrijheid en ik kan op avontuur in de natuur voor mijn 13 jarige hoofdpersoon op texel.
Ja, precies Jolanda. Ik denk dat het afhangt van de doelgroep, het onderwerp, de uitgever, de vraag en van je eigen behoeften, mogelijkheden en vaardigheden als schrijver natuurlijk. Er zijn zoveel afwegingen. Ik ben benieuwd naar je volgende ‘boodschap’. Je richt je weer op kinderen zie ik. Is ook niet zo gemakkelijk.
Hallo Marjon,
Leuk dat je antwoord hebt gegeven op deze vraag.
Er zitten dus heel wat voordelen aan non-fictie schrijven.
Wat de nadelen betreft, ben ik het er met in ieder geval één niet mee eens, namelijk dat je geen ruimte hebt om te schrijven wat er in je opkomt.
Dé waarheid bestaat volgens mij niet, ook niet wanneer er (wetenschappelijk) onderzoek naar is gedaan. Het blijft iets wat uit mensen zelf komt. Bovendien verzamel je in de loop van je leven heel veel en slaat deze kennis onbewust op.Vervolgens maak je er tezamen met je eigen ervaringen, gedachten en wat misschien wel uit ons kosmische collectief komt een eigen stukje van. Juist hierbij heb je het, is mijn ervaring, nodig om alle ruimte te nemen, zodat het naar buiten kan komen. Natuurlijk zijn er dan mensen, vooral bij non-fictie, die je gaan vertellen dat het niet klopt wat je schrijft.
Ik zie dat vooral als andere meningen, mensen die in een andere golflengte leven.
Maar oké, het gaat er wel om welke non-fictie je schrijft. In een kookboek de temperatuur van een oven aangeven waardoor je cake verbrandt is niet handig, tenzij het je bedoeling is om een verbrande cake aan te bieden.
Uiteindelijk moet dus gewoon je eigen verhaal kloppend overkomen, dus kan je m.i. gerust schrijven, dat je een cake op 300 graden celsius moet bakken, zodat je een verbrande cake krijgt. Dan zal het nog steeds waarheid zijn (denk ik tenminste, ik heb dit zelf nog niet uitgeprobeerd ;-)).
Hartelijke groet, Josefien
dank je wel Josefien voor je uitgebreide reactie. Ik denk ook dat DE waarheid niet bestaat, daarom vind ik het leuk om tegengeluiden te horen. Zo helpen we elkaar om onze blik te verbreden.
Ik dacht aan mijn jaren bij Wolters Noordhoff, toen ik schreef dat je weinig ruimte krijgt om te schrijven wat bij je opkomt. Ik heb in de serie Junior Informatie een hele reeksboekjes geschreven. Mijn werk ging vele malen via een redactie en die bepaalde wat er wel en niet in kwam.
lieve groet terug
Marjon