Ik weet niets

OSMC-gastblog door mijn studiegenoot van Schrijversvakschool Amsterdam: Mireille Geus, gelauwerd kinderboekenschrijver en schrijfcoach.

Vragen

Hoe meer ik van kinderboeken schrijven weet, hoe meer ik zie, dat ik meer vragen heb dan antwoorden.

Ik zou het beste kunnen zeggen wat je vooral niet moet doen, om via die omweg te kunnen vertellen wat je wel moet doen. Zoals ik vroeger een blok kreeg met niets er op. Maar als je er over heen kraste met een potlood, dan werd het plaatje zichtbaar.
Zo tastend zou ik jullie mee willen nemen.

Niet doen

Ik zeg wat je niet moet doen. Je moet nooit niet doen wat je wel moet doen. Dus wees je eigen baas, het is jouw verhaal, jouw manuscript.

Je moet niet op je hurken, gaan zitten als je voor kinderen schrijft, niemand wil als kind worden behandeld, kinderen zeker niet.

Je moet niet schrijven met een doelgroep voor ogen. Er bestaat geen doelgroep, alleen verschillende kinderen, unieke wezens.

Wel doen

Ik zal je zeggen wat je wel moet doen. Een goed jeugd boek moet zinderen. Er moet spanning in zitten. Mooie vergelijkingen. Interessante vergezichten tonen. Inzicht bieden. Vermaken.

Een goed jeugdboek zorgt ervoor dat hart en hoofd geraakt worden.

Anders dan voor volwassenen?

Natuurlijk is het precies hetzelfde als schrijven voor volwassenen. Het is schrijven voor mensen. Ze weten wanneer het echt is. Ze voelen wanneer het raakt.

Natuurlijk is het heel anders dan schrijven voor volwassenen. Kinderen hebben minder leeservaring. Als je te grote stappen zet, kunnen ze je niet meer volgen. Maar wat zijn te grote stappen?

Daarnaast hebben kinderen vaak een geringere woordenschat, maar hoe gering? Moet je daar als auteur genoegen mee nemen? Is het geen goede uitdaging ze enkele nieuwe woorden aan te reiken?

Verder hebben kinderen minder levenservaring. Toch krijgen ze iedere dag de werkelijkheid voorgeschoteld en maken ze er ook deel van uit, dus of je dat in boeken voor hen weg moet laten is een vraag.

Wat blijft over?

Als je voor kinderen wilt schrijven dan is het hebben van een ‘kinderblik’ erg handig. Je weet het kind in jezelf wakker te maken of het is nooit gaan slapen. Je beziet de wereld vanuit de verwondering, de verbazing, de blijdschap en het verdriet dat kinderen nog kan bevangen.

Als je kunt leven met deze verwarring en je het onderzoeken van je kinderblik de moeite waard vindt, dan is kinderboeken schrijven misschien wat voor jou!

Heb je vragen over schrijven voor kinderen? Stel ze dan onder deze blog aan Mireille Geus. Ze geeft graag een reactie.

Mireille Geus schrijft voor jeugd en voor volwassenen. Ze is daarnaast schrijfcoach. www.schrijfcoach.biz en www.mireillegeus.nl

Mireille Geus schreef ruim dertig boeken voor jeugd, allen bij verschillende gerenommeerde uitgevers uitgegeven.

Ze won in 2006 de Gouden Griffel met haar jeugdboek Big, daarnaast won ze twee maal Vlag en Wimpel voor Virenzo en ik en voor Naar Wolf. Ze debuteerde vorig jaar als romanschrijver bij uitgeverij Nieuw Amsterdam met de roman Een makkelijk kind.

Als schrijfcoach begeleidt ze ervaren schrijvers naar publicaties en uitbreiding van register. Ze werkte o.a. met Inge Schilperoord aan haar veelgeprezen debuut Muidhond en werkte met Angela Groothuizen aan de ontwikkeling van verhalen gebaseerd op haar jeugdherinneringen.