Waarom je als schrijver egoïstisch moet zijn

Door Marjon Cosijn

Je hebt vast van je moeder geleerd dat het niet netjes is om egoïstisch te zijn. Het lekkerste taartje, de grootste appel, het kleurigste snoepje: het getuigt van een goede opvoeding om juist dat te laten liggen.

‘Weggeven, daar word je blij van,’ zei mijn moeder altijd. Dat gold niet alleen voor materiële zaken, maar het gold zeker ook voor je tijd. Ook die behoorde je een ander te gunnen. Je tijd weggeven om op je kleine zusje te passen. Om voor een zieke buurvrouw te zorgen. Om netjes een verjaardag bij te wonen.

De eerste vorm van beleefdheid mag je onthouden: laat het lekkerste maar voor een ander liggen. Maar wanneer je jezelf als schrijver serieus neemt, moet je je tijd streng bewaken. Ik heb teksten geschreven waarmee je huisgenoten en familie op afstand kunt houden op momenten dat je moet schrijven.

Het is uiteraard aan te raden om deze teksten uit je hoofd te leren – anders staat het wat amateuristisch – en met het nodige gevoel voor dramatiek uit te spreken! Daar gaan we:

Schrijven is concentratie

‘Jullie hebben geen idee! Jullie lezen mijn verhalen als ze klaar zijn, en dan staat alles precies op z’n plek. Maar voordat het zo ver is, kost mij dat heel veel concentratie.

Daarom moet ik verplichtingen als kerkbezoek, jubilea en gezinsafspraken afzeggen, terwijl ik aan een verhaal of roman werk. Alle andersoortige energieën dan die van mijn schrijfkamer dienen vermeden te worden, zodat mijn concentratie intact blijft!’

Focus vasthouden

‘Ik zal het nog beter uitleggen: het geringste stukje afleiding kan ervoor zorgen dat ik de rode draad van mijn verhaal kwijtraak. En dan kost het mij uren, zo niet dagen, die weer terug te vinden.

Dus lopen jullie alsjeblieft op kousenvoeten – loop liever helemaal niet – en fluíster als jullie beslist over onnozelheden willen communiceren. Want heus, ieder geknisper of geritsel kan desastreus zijn voor mijn inspiratie.’

Research

‘En dan nóg iets: behalve een sublieme internetverbinding heb ik ook een auto nodig. Voortdurend. Daarmee bedoel ik dat die auto voor de deur moet staan. Niet dat iemand daar even mee naar de tandarts of de supermarkt rijdt.

Die auto moet ieder moment tot mijn beschikking staan. Voor het geval dat ik à la minute iets moet opzoeken in een universiteitsbibliotheek of bij een bevriende collega. Want de feiten moeten kloppen. Alles moet tot op de bodem worden uitgezocht, opdat de fictionele droom van de lezer niet verstoord wordt.’

Jouw mening is belangrijk

  • Hoe baken jij jouw ruimte af?
  • Hoe houd jij ‘het leven’ op afstand?
  • Wat werkt voor jou en wat juist niet?

Deel je tips of ervaringen nu in het antwoordveld hieronder.