Een vast genre: de voordelen en de nadelen voor schrijvers
Inleiding door Marjon Cosijn:
Op de omslag van een boek staat meestal het genre aangegeven: zoals roman, detective, literaire thriller of verhalenbundel. Sommige auteurs blinken uit in één genre en andere schrijvers zwerven van de ene vorm naar de andere.
Voor beide manieren is iets te zeggen: wanneer je je als auteur beperkt tot één genre kun je al je energie inzetten om alle facetten van dat specifieke genre optimaal onder de knie te krijgen.
Wanneer je als auteur verschillende genres beoefent, daag je jezelf op heel andere manieren uit. Terrence Lauerhohn is een auteur die schrijft in verschillende genres. Omdat ik benieuwd was naar zijn overwegingen en ervaringen nodigde ik hem uit om over dit onderwerp een OSMS-gastblog te schrijven.
Het resultaat is een soort open brief aan jou, collega-schrijver. Een uitnodiging om van gedachten te wisselen over dit onderwerp. Dat kan prima onder deze blog.
OSMC-gastblog door Terrence Lauerhohn
Klein of groot schrijversdilemma?
Wanneer mij in interviews gevraagd wordt in welk genre ik het liefst schrijf, antwoord ik altijd dat ik me niet wil beperken tot één genre. Dat is de waarheid, maar ik vraag me na dat antwoord ook heel vaak af of dit commercieel gezien wel verstandig is.
Manuscripten in uiteenlopende genres
Ik heb drie volledige manuscripten van romanlengte liggen en een groot aantal korte verhalen die ik zelf publicabel vind. Allemaal in uiteenlopende genres. Daarnaast ben ik momenteel bezig met een thrillermanuscript waarin ik voor het eerst geen greintje Sciencefiction, Fantasy of bovennatuurlijke mysteries gebruik, en ik schrijf ook dit verhaal met heel veel zin.
Creativiteit en commercie zijn tegenpolen
Ik zou het doodzonde vinden als ik vanwege commerciële belangen een keuze moet maken en een hoop van mijn verhalen daarom op een stapel ‘nooit uit te geven’ moet leggen. Helaas zijn kunstzinnige creativiteit en commercieel denken twee tegenpolen van elkaar en zullen dat altijd blijven.
Ik barst gewoon van inspiratie
Er zijn verschillende redenen waarom ik niet één bepaald genre kan kiezen. De belangrijkste is dat ik barst van de inspiratie, zowel voor Horror, Sciencefiction en Fantasy als voor Thrillers en ik wil die ideeën het liefst allemaal in een verhaalvorm gieten. Een andere reden is mijn onwil om te commercieel te denken, en mezelf dus te beperken door alleen in het genre te schrijven dat het best verkoopt.
De verschillende genres doen mij goed
Door in verschillende genres te schrijven moet ik vaak out of the box denken, wat mijn ontwikkeling als schrijver goed doet. Ik besef wel dat ik er waarschijnlijk geen groot lezerspubliek mee ‘kweek’. De meeste lezers hebben toch een favoriet genre en de kans dat ze zowel mijn Fantasy en Sciencefiction als mijn thrillers graag lezen, is redelijk klein.
Moet je eigenlijk wel een genre kiezen als schrijver?
Of heb ik ongelijk en maakt het eigenlijk weinig of niets uit dat ik zo te werk ga? Is het al voldoende om een eigen stijl en ‘handtekening’ te ontwikkelen?
Of zit herkenbaarheid in de persoonlijke stijl …
Zelf zie ik wel een duidelijke rode draad (een nogal donkerrode en redelijk lugubere) in al mijn verhalen, die kenmerkend genoemd zou kunnen worden. Verder doe ik mijn uiterste best om mijn persoonlijke stijl zo aantrekkelijk en herkenbaar mogelijk te maken.
Ik ben heel benieuwd hoe jij denkt over het moeten kiezen tussen genres.
Geldt dit dilemma voor jou ook? Tussen welke genres wil jij wel of niet kiezen?
Welke argumenten zijn (uiteindelijk) steekhoudend voor jouw keuze? Laat het me hieronder in een reactie weten!
Terrence Lauerhohn is geboren op 31 mei 1960 in een Brabantse wieg te ’s Hertogenbosch. Pas op 51-jarige leeftijd schreef hij zijn eerste roman Noptula (science fiction), die goede reviews ontving. Sindsdien zijn en worden een flink aantal kortverhalen van hem in genre-magazines en verhalenbundels gepubliceerd, waarvan verschillende zelfs in de USA.
Terrence houdt zich het liefst niet aan een bepaald genre binnen de verbeeldingsliteratuur, zodat zijn grenzeloze fantasie alle richtingen van het onwerkelijke kan inslaan. Het auteurschap blijkt zijn passie te zijn, ontdekte hij.
Zijn Dark-Fantasyroman, De Negen Cirkels uitgebracht bij uitgeverij Zilverbron is een van zes genomineerde titels voor de Hebban Awards 2015, categorie Fantasy.
In 2015 publiceerde Terrence Lauerhohn zijn thrillerdebuut: Wegversperring, bij aquaZZ. Redactie/bemiddeling met uitgever, Ambilicious (tevens coach/literair agente).
Nirwana (11-12-2016/uitgeverij Ambilicious) is zijn derde boek en tweede thriller. Nirwana is een Kafkaësk verhaal met een Dystopisch tintje. Je kunt Terrence Lauerhohn ook volgen op Facebook en Twitter.
De genres zijn vooral iets voor lezers. Dat je ongeveer weet wat voor soort verhaal je kunt verwachten.
Ik denk niet dat je er als schrijver veel mee moet doen. Als een verhaal helemaal “jouw genre” niet is, kun je alsnog een (passend, ander) pseudoniem kiezen. Immers, in de boekenmarkt is de schrijversnaam inmiddels een merk geworden en dan kan het handiger zijn een andere merknaam op een ander genre te plakken, bijvoorbeeld voor de herkenbaarheid. Ook kun je dan een onbezoedeld debuut maken op dat andere podium, je fans die op het genre afgaan zullen minder teleurgesteld zijn dat het ineens iets anders is. Ik geloof dat veel lezers eerder trouw zijn aan een genre, dan aan een schrijver.
Wat een genre is, is arbitrair. Ik schrijf zelf niet alleen in verschillende genres, maar ook in verschillende stijlen, voor verschillende doelgroepen. Van het een leer je iets voor het ander. Niet alleen door te schrijven, maar vooral om te lezen. Je leert door analyserend te lezen wat de kern van zo’n genre is: opbouw, stijl, sfeer.
Hoe erg het verschillende kanten uit kan gaan, komt denk ik goed tot zijn recht in mijn twee Nordic Noir-verhalen. Het uitgangspunt was “schrijf een Nordic Noir”. Het ene verhaal is een onderkoelde thriller met milde humor geworden (en als zodanig gepubliceerd in de bundel Noridic Noir), het andere verhaal is stijl, taalgebruik, techniek, sfeer, uitwerking totaal anders en is als rauw en gitzwart horrorverhaal (met stukjes poëzie) in Wonderwaan verschenen. Toch zijn het allebei “spannende verhalen” (dat hoop ik nochtans).
De “spannende verhalen” (thrillers, horror, fantasy etc) zijn iets heel anders dan, pak weg, de romantische fictie, toneelteksten, of academische of literaire non-fictie, of kinderboeken, of gebruikershandboeken, of poëzie (in verschillende stijlen). Als schrijven je vak is, is het belangrijk te kunnen schakelen tussen de verschillende soorten geschreven tekst. Dan kun je ook binnen verhalende fictie (“spannende verhalen” bijvoorbeeld) schakelen tussen stijlen om meer dynamiek in de tekst te krijgen.
Dank je voor dit uitgebreide en verhelderende stuk, Jack. Ik heb wel nagedacht over het gebruik van extra pseudoniem(en), en zelfs over het gebruik van mijn echte naam. Maar dat zou betekenen dat ik straks een hele serie pseudoniemen heb, voor elk genre één. Voorlopig ben ik net zo lekker bezig met Thrillers, en met ontdekken hoe leuk ik het schrijven daarvan vind.
Natuurlijk blijft de optie van andere pseudoniemen in mijn hoofd hangen, maar mijn uiteindelijke beslissing hoef ik gelukkig pas te nemen wanneer ik beslis om die kant en klare manuscripten en eventuele nieuwe (in een ander genre dan Thrillers) uit te gaan geven.
Thrillers zijn niet zo héél anders van wat je gewoonlijk schrijft. Maar als je overstapt op kinderboeken of romantische fictie is het het overwegen waard.
Die overstap zal ik waarschijnlijk nooit maken, Jack. Mijn belangstelling gaat uit naar veel genres, maar – hoewel ik ze niet afkraak – ik ontwijk er ook een aantal omdat daar mijn interesse niet naar uitgaat.
Leuk en herkenbaar thema, Marjon en Terrence.
Terrence, ik denk zeker dat een lezer je stijl herkent, maar of deze ook van genre met je mee wil switchen is de vraag en zal per lezer verschillen.
Ik heb bij mijn eigen schrijven gemerkt dat af en toe een uitstapje naar een ander genre en uit mijn ‘comfortzone’ moeten stappen heel erg goed is voor mijn schrijfontwikkeling, Het dwingt me om anders naar plot, scènes en personages te kijken en andere eigenschappen in het verhaal te verwerken. En ook al betekent het soms dat ik met mijn handen in het haar zit hoe ik dit nu weer moet oplossen, zorgt het ook voor een boost als dat wel lukt. Ik merk alleen dat ik in een ander genre minder snel schrijf omdat ik meer moet nadenken. Toch denk ik dat je er een meer complete schrijver door kunt worden, of je in de andere genres nu net zo succesvol bent als in je favoriete of niet. Ik was erg verbaasd toen mijn eerste (korte) verhaal in een bundel gepubliceerd werd. Autobiografisch nog wel, terwijl ik nooit anders dan romantische fictie schreef. Inmiddels heb ik ook al uitstapjes gemaakt naar columns, spanning/thriller en wat fantasy.
Ik zou als schoenmaker niet altijd bij mijn leest blijven en die creativiteit een uitweg geven, maar wel in je achterhoofd houden waar je grootste kracht ligt.
Succes met al die genres; ik stoei ook nog even verder :)
Waarover moet je extra nadenken als je in een ander genre schrijft? Dat begrijp ik niet helemaal.
Dank je, Wendy. Waar mijn grootste kracht ligt, moet ik nog ontdekken. Maar de zin om in verschillende genres te schrijven zal na ontdekking daarvan niet verminderen. Dus indien ik voor een bepaald hoofdgenre kies, zullen er vast nog uitstapjes naar andere genres plaatsvinden. Er zijn gelukkig meer (en heel bekende) schrijvers die in verschillende genres schrijven. De bekendste is Stephen King.
Ik kan natuurlijk nog niet aan de bekendheid van Stephen King tippen, en ik denk dat hij het vooral dankzij die bekendheid kan maken om af te wijken van zijn Horror.