Hoe graaf jij jouw materiaal op?

Door Marjon Cosijn

Iedereen draagt een schat aan herinneringen bij zich. Iedere dag maak je van alles mee. Je ontmoet mensen, je maakt keuzes, je ervaart emoties. Zo ontstaat jouw eigen materiaal. Jouw innerlijke beelden, herinneringen en ervaringen.

Hoe zit dat met jouw eigen materiaal? Kun jij daarbij? Kun je verhalen schrijven over zaken die je zelf hebt meegemaakt? Of ben je bang dat je verantwoording aan iemand moet afleggen als je je eigen materiaal gebruikt?

Lezers willen altijd graag weten of je alle gebeurtenissen uit je verhaal ook echt zelf hebt meegemaakt. Waarom dat zo is, heb ik uitgelegd in mijn blog Is jouw verhaal echt gebeurd?

Een goed verhaal heeft geen toelichting van de schrijver nodig en een lezer heeft geen recht op uitleg. Je hoeft als schrijver nooit verantwoording af te leggen over de daden van je personages. Het gaat niemand wat aan of jij zelf ooit ’s nachts dronken over de rand van de kade liep en net op tijd gered kon worden door een knappe politieagente. Niemand hoeft te weten of jij zelf de telefoon niet aanneemt als je ziet dat je moeder belt of dat je dat verzonnen hebt voor je personage. De lezer mag gissen naar de waarheid, jij bent de enige die de waarheid kent.

Je eigen bronnen

Je draagt een berg herinneringen bij je. Meer dan je ooit zult kunnen gebruiken in je verhalen. Of je nu net achttien bent geworden of dat je je tachtigste verjaardag al hebt gevierd, dat maakt niet uit.

Iedere dag, ieder uur, iedere minuut maken wij dingen mee. We ontmoeten iemand of we verkijken ons op iets. We hebben een meevaller. We verrassen onszelf. We vallen onszelf tegen. We overwinnen onszelf of juist niet. Zelfs op zogenaamd saaie dagen ontstaan herinneringen.

Alles is bewaard

In je onderbewuste zijn al die herinneringen bewaard. Van de jurk die je op je tweede verjaardag droeg tot de soep die je gisteren at. Heel veel zaken kunnen wij niet meer bewust terughalen. Het meeste is naar beneden gezakt.

Dat is maar goed ook. Anders zouden we nauwelijks nog kunnen functioneren. We hebben een tamelijk leeg hoofd nodig om in het hier en nu helder te denken en beslissingen te nemen.

Maar als je gaat spitten, kom je schatten tegen. Zaken waarvan je niet meer wist dat je ze wist. Dat is een bijzonder proces.

Ik weet niet of je weet hoe een archeoloog werkt, maar alles wat hij vindt, wordt gefotografeerd. Alle vondsten worden met vermelding van vindplaats gerangschikt. Het schatgraven naar herinneringen lijkt daar een beetje op.

Puzzel

Terwijl je je via schrijfoefeningen verdiept in jouw eigen herinneringen komen verloren gewaande beelden stukje bij beetje onder het stof vandaan. Eerst nog vaag, maar al snel worden ze hoe langer hoe kleurrijker. En als je op een rijke bron stuit, komen de herinneringen sneller terug dan je kunt bijhouden.

Je kunt ze afstoffen, sorteren en tegen het licht houden. Zijn ze goed genoeg om in te zetten in het verhaal? Of is er nog aanvulling nodig? Of reparatie?

Een stroom van bruikbaar materiaal

Als je eenmaal begonnen bent, ontstaat een stroom van bruikbaar materiaal. Dan is het een kwestie van kiezen. Ik leer je daar alles over in mijn schrijfcursus Autobiografisch Schrijven 1. Als je graag wilt schrijven over je leven, krijg je nu de kans. In twaalf weken leer ik je je eigen bronnen onderzoeken en jouw materiaal sorteren en opfrissen.

Je hoeft het wiel niet alleen uit te vinden. Ik heb alles voor je op een rijtje gezet en ik leid je op een overzichtelijke manier door de weken heen. In mijn lessen ga je meteen aan de slag met je eigen materiaal. Ik help je daar graag bij.

Gebruik jij je eigen bronnen?

• Kun jij jouw verhalen gemakkelijk baseren op je herinneringen?
• Natuurlijk zijn er ook herinneringen die te privé zijn, of te belastend.
  Kun je die ombuigen, zodat ze wel bruikbaar worden?

Schrijf je bijdrage in het antwoordveld hieronder.
Ik ben benieuwd naar jouw visie en ervaringen.