Waarom je niet start met schrijven en je schrijfdroom blijft liggen
OSMC-blog door Marjon Cosijn
Veel mensen hebben daar last van: wel willen schrijven, een schrijfdroom hebben, maar niet starten. Sommigen van hen dromen van schrijven. In hun hoofd wonen al personages. Stiekem maken ze aantekeningen. Af en toe gaan ze er zelfs voor zitten: nu-gaat- het-gebeuren. Maar dan gebeurt er niets.
Anderen praten erover met familie en vrienden. Ze praten over hun schrijfdroom. Misschien worden ze aangemoedigd, maar het kan ook zijn dat ze meewarig worden aangekeken. Zij schrijven evenmin.
Beiden hebben hetzelfde probleem: wel willen, maar niet starten. Daar gaat deze blog over.
Het verlangen naar schrijven
Jouw verlangen naar schrijven is er niet zomaar. Het is een verlangen van je ziel.
Schrijven is een vorm van expressie. Een manier om jezelf uit te drukken. Als schrijver vertaal je wat binnenin jou leeft.
Als je verlangt naar schrijven, dan is schrijven jouw manier om de wereld te tonen wie je bent. Jouw manier om jezelf zichtbaar te maken. We hoeven niet allemaal bestsellerauteurs te worden. Sommige verhalen worden geschreven voor een klein publiek. Dat maakt die verhalen niet minder belangrijk.
Er is een idee
Ieder mens is uniek. De bibliotheek staat vol boeken van allerhande soort. Sommige boeken zul je verslinden en andere leg je gapend terzijde. Afhankelijk van wat voor soort lezer jij bent. Wat resoneert met jou? Waar word je blij van? Wat laat jouw bloed sneller stromen?
Als schrijver heb je ideeën, plannen, personages. Je hebt fascinaties, interesses en expertise. Omdat je al jaren rondloopt in dit leven heb je ervaringen en hang je wel of niet ideologieën aan.
Het idee is uniek
Er is maar één jij! Niemand heeft jouw aanleg, jouw karakter en jouw achtergrond. Daarom is er maar één die jouw verhalen kan schrijven en dat ben jij!
Wel willen starten, maar niet beginnen heeft vaak te maken met de vraag of jouw idee wel goed genoeg is. De angst om niet goed genoeg te zijn, is een onbewuste universele angst. Die houdt je tegen om te schrijven.
Maak kilometers
De beste manier om hier doorheen te komen, is je pen op papier te zetten en te schrijven. Schrijven zonder dat je meteen een geslaagd verhaal wilt produceren, is het tegengif tegen schrijfblokkades.
Schrijfkilometers maken, is een manier om te wennen aan jouw pen die danst. Aan de letters, aan de woorden die ontstaan op het witte papier. Als je hiervan een dagelijkse oefening maakt, went jouw systeem aan het feit dat je gaat zitten en schrijft.
Wees zacht voor jezelf
We zitten allemaal vol zelfkritiek en die kan je verlammen. Zelfkritiek zorgt ervoor dat je niet tot schrijven komt. Omdat je jezelf vertelt dat het allemaal niets voorstelt. Dat er niemand op zit te wachten. Dat je beter
iets nuttigs kunt gaan doen.
Ik zou het niet zo op kunnen schrijven, als ik het niet zelf had doorgemaakt. Het is helaas zó menselijk om streng te zijn voor jezelf, maar het blokkeert je aan alle kanten. Het is alsof je gas geeft en tegelijkertijd je voet op de rem houdt: je komt geen meter vooruit, maar je benzinemeter daalt razendsnel!
Zet je pen op papier en vertrouw
Je kunt jezelf hier doorheen helpen door regelmatig te schrijven, zonder zelfkritiek. Probeer het maar eens. Koop een goedkoop schrift –of juist een heel duur schrift – en neem een fijne pen en schrijf iedere dag een kwartier. Het maakt niet uit wat, maar zorg dat je je pagina’s vult. Wedden dat jouw systeem aan schrijven went?
Als je het lastig vindt om in je eentje van start te gaan, volg dan Freewriting, de training. In twaalf lessen begeleid ik je en leer ik je hoe de ene na de andere blokkade doorbreekt, zodat je eindelijk aan dat verlangen naar schrijven kunt toegeven en kunt werken aan je schrijfdroom.
Wil jij schrijven, maar komt het er niet van?
- Welke excuses heb jij om niet te schrijven?
- Heb je zelf manieren bedacht om hier doorheen te breken?
Deel jouw vondsten onder de blog. Laten we elkaar inspireren!
Zucht…zo herkenbaar. Mijn grootste valkuil? Geduld!
Want het duurt zo lang voordat een heel boek af is…en dus ben ik gaan bloggen.
Wel schrijven, inmiddels ook professioneel als tekstschrijver. Dus de meters maak ik wel. Maar die droom blijft…en blijft…
Ja, het kost tijd om een boek te schrijven. Maar het verlangen blijft roepen. Voor mij geldt hetzelfde: na jarenlang cursussen maken en de online schrijfschool opbouwen, ben ik weer gestart met een nieuwe roman. Dat is wat mijn hart echt laat zingen.
Bedankt voor het delen van deze inspirerende informatie. Ik heb verschillende trauma’s opgelopen tijdens mijn schrijfprogramma waardoor ik het verlangen heb weg gestopt. Ik noem het trauma’s omdat ik het vreselijk vond dat mijn technische schrijven (linker hersenhelft?) niet goed genoeg was. Middels een burn-out weet ik hoe waardevol schrijven voor mij is en ben ik niet meer te stoppen ????. Ben 3 weken geleden begonnen met de training freewriting en het verhaal wat ik graag wil vertellen wordt steeds concreter. Dus mijn tip: kies voor schrijven als dat jou gelukkig maakt. Met vallen en opstaan ontdekken ‘we’ vast wat het schrijven ons mag brengen.
Verhalen schrijven heeft voor mij niets te maken met d of dt. Verhalen komen inderdaad uit je rechterhersenhelft: de creatieve kant. En ben je niet sterk in grammatica? Dat is geen probleem. Als jouw verhaal eenmaal op papier staat, kun je hulp inroepen van iemand die daar goed in is. Dat kan een professional zijn, maar ook een vriendin of zus die het leuk vindt om taal- en tikfoutjes uit je verhaal te halen.
Ik ben zó blij dat je bent begonnen met freewriting! Geniet ervan :)
Dat is ook zo. Dank je wel!
Alleen meters maken is misschien niet motiverend genoeg. Ik denk dat het een kick schrijft als je een verhaal helemaal tot een einde schrijft: begin met korte teksten, bijvoorbeeld ca. 300-500 woorden, de lengte van een Metro-lezerscolumn. Korter kan ook, maar is over het algemeen moeilijker.
Niet alleen is het een kick om een compleet verhaal te schrijven: je kunt het zelfs insturen naar wedstrijden. Wedstrijden met verhalen van die lengte zijn er veel. Hoe cool is het als je dan hoog eindigt?
Een afgerond verhaal is voor mensen die feedback willen geven ook prettig: ze kunnen het hele verhaal lezen en je dus ook helpen met de manier waarop je het verhaal opbouwt.
Super tips! Dank je wel Jack!
Mijn ervaring is dat wanneer je je niet goed voelt, chronisch ziek bent b.v. je geen creatieve ideeën hebt. Dan komt er zo goed als niets uit je vingers. Mijn oplossing daarvoor is een plicht hebben, een les huiswerk van een schrijfcursus insturen. Dan moet ik wel iets verzinnen en dan gaat het goed. Ja, ik heb al boeken geschreven, korte verhalen, langere verhalen en dergelijke. Aan ervaring geen gebrek, aan fysieke energie wel.
Een deadline is een fantastisch hulpmiddel. Overigens niet alleen voor schrijvers met weinig energie. Ik denk dat schrijfwedstrijden daarom zo in trek zijn, omdat daar altijd een datum aan vast zit. Maar inderdaad, de afspraak om op tijd huiswerk in te sturen, helpt ook enorm.
Ik ken het helemaal! Korte verhalen krijg ik er wel uit, maar een echt boek? Dan denk aan de schrijfsters die ik bewonder en hoe goed hun boeken zijn. Ik droom ervan om die plots te evenaren. Dat heeft een soort verlammend effect. Niet erg bevorderlijk voor het schrijven.
Hoe herkenbaar Kim! Laat je niet uit het veld slaan! Dat verlangen heb je niet zomaar. Als successen van anderen je verlammen, stop dan met het lezen van jubelrecensies. Stop met het volgen van die schrijvers en richt je op jezelf. Ontwikkel jezelf. Zorg dat je schrijftechnieken leert en wees geduldig. Moedig jezelf aan voor ieder succesje. Weet je trouwens dat het schrijven van korte verhalen in bepaalde opzichten lastiger is dan het schrijven van een roman? In een kort verhaal heb je maar zo weinig ruimte, ieder woord moet op zijn plek staan. In een roman kun je meer opbouwen en uitweiden – maar ook daar moeten je scènes natuurlijk effectief zijn -. Veel succes!
Als je begint met plotten, en elke scène (hoofdstuk, paragraaf) als een kort verhaal beschouwt, heb je dat boek zo bij elkaar geschreven :-)
Je kunt kijken of iemand met je mee kan schrijven: om beurten een hoofdstuk, een deadline en een afgemeten portie tekst.
En daar heeft Jack twee mooie gastblogs over geschreven. Voor wie ze heeft gemist:
https://www.marjonsarneel.nl/plotten-en-plannen/
https://www.marjonsarneel.nl/personagegedreven-of-plotgedreven/
Dank je wel! Ook zo interessant om te lezen :-).
Ik vraag me echter nog wel af hoe je een iemand vind die je kan helpen mee te schrijven. Zou graag in contact willen komen met een soort van schrijversmaatje om focus en committent te houden en om betere teksten te kunnen schrijven.
Als cursist krijg je toegang tot bijbehorende besloten Facebookgroepen. Dat betekent dat de mensen die daar in zitten ook (dezelfde) schrijfcursus volgen of gevolgd hebben.
Niet alle Facebookgroepen zijn even actief. Daarom ga ik er binnenkort een aantal sluiten. Voor wie dat wil, komt er een algemene OSMS community Facebookgroep waarin alle cursisten toegang hebben en kunnen communiceren. Daar komen ook speciale berichten in. Maar momenteel ben ik nog niet zover.
Als het goed is, heb jij toegang tot de – niet zo actieve – Facebookgroep van Freewriting. Je bent ingeschreven voor Schrijf Je Verhaal in januari 2018. Da kom je sowieso in contact met anderen: alle cursisten gaan als groep gelijk op.
Super! Kijk ik daar naar uit. Dank je wel.
Tip top of eigenlijk top tip! Maar hoe vind je zo’n iemand?
Beste Kim, korte verhalen kan je ook een poosje wegleggen en dan later lezen en proberen uit te bouwen. Ik denk dat menig boek zo is ontstaan. Groeten, Ton
Ik deed in het begin mee met schrijfwedstrijden, maar vond me nooit goed genoeg, dus waarom zou ik het proberen in de echte schrijverswereld? Tot een vriendin van me een trilogie uitbracht. Ze fleurde helemaal op, ook al verkocht ze niet zo heel veel. Dat inspireerde me al. De grote ommekeer kwam er in 2014 toen ik een zware rugoperatie moest ondergaan. Ik zag en zie de wereld nu compleet anders. Je leeft maar 1 keer en je moet ten volle genieten en voor elke droom gaan. En nu mag ik al enkele dingen op mijn schrijverslijstje afstrepen. Ik heb al 2 verhalenbundels gepubliceerd, een YA-roman en nu ben ik bezig aan een kinderboek. Als ik het even niet meer zie, dan begin ik met onze dochter van 7 te brainstormen. Klinkt misschien heel vreemd, maar dat werkt echt heel goed om mijn tegenzin te doorbreken! Ze komt soms met de meest geweldige ideetjes af, waardoor ik dus nu enkele aan het uitwerken ben.
Dus mijn gouden tip is: zoek een gelijkgezinde of iemand die je hierin wil steunen en begin te brainstormen. Soms ontstaan uit de meest belachelijke dingen, de mooiste verhalen :)
Tja en dit blog lezen helpt ook zeer goed!!! :D
Inderdaad! Laat je niet tegenhouden door ‘niet goed genoeg’. Wie bepaalt dat? En wat heb je al prachtige resultaten geboekt. Doen wat belangrijk is voor jou. Daar gaat het om. Waar jij blij van wordt. Waar jouw hart van gaat zingen. En of je dan 10 blije lezers hebt of 100 of 1000 of 10.000. Ik ben ervan overtuigd dat schrijven in de eerste plaats gaat om het schrijfproces: om wat het voor de schrijver zelf oplevert.
Dank je. Lees je graag. Ik schrijf niet meer. Wel veel gedaan. Ik moet gaan teruglezen en ordenen. Schrappen en aanvullen.
Dat is wat mij te doen staat.
Ik spreek je.
Grt. Kiki Christine Lohman.
ha Christine! Dat klinkt alsof de blog je heeft geïnspireerd en dát is precies mijn bedoeling. Schrijf ze! En als je iets nodig hebt, weet je me te vinden.